Tot onze grote blijdschap kunnen wij vertellen dat we er twee vriendinnen bij hebben. Tot nu toe hadden we ze alleen nog op zicht via internet, maar sinds we vanmiddag hun warme hartelijkheid aan den lijve hebben mogen ondervinden, hebben wij ze definitief in ons hart gesloten en aan onze selecte groep van 'vrienden voor onderweg' toegevoegd. Karin en Marleen, bedankt voor de hartelijke ontvangst en voor de aangename middag die we met jullie mochten doorbrengen. Als we weer in de buurt zijn, komen we zeker terug. Eigen schuld.
Karin en Marleen wonen al geruime tijd in Silves, een stadje dat zo'n twintig kilometer uit de kust boven Albufeira ligt.
Tot onze verbazing troffen we hier een enorm camperdorp aan. Ik denk dat er wel zo'n 150 campers staan, verspreid over meerdere parkeerplaatsen.
Een klein stadje als Silves moet toch wel blij zijn met zo'n bron van inkomsten, want die driehonderd mensen moeten wel eten en drinken. En dat snap ik dan nooit. Waarom dan niet wat eenvoudige voorzieningen aangeboden? Met een simpel kraantje en een plek om vuil water te lozen en je toiletcassette te legen zijn we al tevreden.
Maar ja, zoals eerder gezegd, een gegeven paard (vrije staplaats) mag je niet in zijn enz. En we redden ons even goed wel. Om de poepdozen te legen, tillen we gewoon een riooldeksel op en drinkwater ontfutselen we door middel van een dun slangetje aan het trutstraaltje van een fonteintje. Dat schiet niet op, maar wij pensionado's hebben toch niets beters te doen.
Overigens, Ankie heeft al weer een vervangende fiets. Lijkt veelbelovend, maar nog even afwachten voor ik hem de hemel in prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten