Estremoz

Gutgut wat vliegt die tijd... Zei Mien, en ze gooide met de wekker. Dat laatste voegde mijn dienstmakker Anton Hexpoor er altijd aan toe. Hij had meer van die gevleugelde uitspraken. Ze zijn een onuitwisbaar deel van mijn vocabulaire geworden. Sommige kunnen wel en andere kunnen niet door de beugel. 'Dat slaat als een tang op Dirk' kan wel, maar 'dat slaat als een mannelijk geslachtsorgaan op een slagroomgebakje' zal je mij in onbeschonken toestand niet horen zeggen.
Ik weet niet of Anton nog onder de levenden is - het is tenslotte al vijftig jaar geleden dat ik hem kende - maar ik hoop het, en anders: God hebbe zijn ziel, want Anton bracht fleur in ons soldatenbestaan. En als ik aan hem denk ruik ik nog zijn zweetsokken.

Maar wat ik wilde zeggen: de tijd vliegt. Voor mijn gevoel is het nog maar een paar weken geleden dat we uit een besneeuwd Nederland vertrokken en nu zijn we al weer op de terugweg. We staan in Estremoz. Hemelsbreed al weer zo'n 200 km van de kust van de Algarve en de laatste pleisterplaats voordat we Portugal verlaten. Ik kan wel janken. Ieder jaar ga ik meer van dit land houden.

Morgen is het markt in Estremoz. Vorig jaar stonden we hier ook, midden op het marktplein, en ontdekten we na het ontwaken dat we helemaal ingesloten waren door geparkeerde auto's en marktkraampjes. We moesten toen helaas al snel onze reis vervolgen, maar dit jaar nemen we er wat meer tijd voor. Misschien blijven we hier wel de hele dag. Dat ligt er aan hoe lang het leuk blijft en of het weer een beetje meezit. Helaas is de weersverwachting niet gunstig.

Het weer zit ons niet mee deze reis. Ook afgelopen nacht, in Porto Covo, was het weer behoorlijk raak. Zowel de wateren boven als de wateren beneden ons roerden zich. De regen kletterde met oorverdovend geweld op de camper; het stormde en vlak onder ons beukten de golven met donderend geraas op de rotsen. De klif trilde ervan. Zo nu en dan dreunden de golven zo hard dat het leek of er een verdieping boven ons een grote vent van twee hoog uit een stapelbed viel (ja sorry, ik ben in een flat opgegroeid en dan kom je op zo'n vergelijking).

Estremoz is trouwens een leuk provinciestadje. Via een mooie   rit van 200 km door een landschap met kurkeiken en broccolidennen (daar lijken ze tenminste op) kwamen we hier. We hadden vanmiddag nog tijd om wat te geocachen en wat van de stad te zien. Onder meer de al voor Palmpasen opgetuigde kerk, en de mooie Portugeese die wacht liep voor de Cavalarie kazerne vlakbij ons. Ik heb geprobeerd haar tot een lachje te verleiden maar dat lukte van geen kanten. Maar mooi was ze wel.

Kom, we gaan eens een potje kaarten met de cavia's, het is al weer bijna negen uur. Gutgut wat vliegt die tijd.