Onze laatste dag in Lagos. Helaas, want Lagos is een prettige stad om te verblijven. Ik denk dat het na Faro de grootste stad van de Algarve is maar het doet heel kleinschalig aan. Al blijft het natuurlijk moeilijk om als toerist zo'n stad echt te leren kennen en aan te voelen.
Als je hier de camping af gaat en links af slaat, kom je op de weg naar de vuurtoren, op de Ponta de Piedade, met links een natuurgebied met mooie gevarieerde plantengroei. De moeite waard voor natuurliefhebbers om daar een dagje te wandelen. Paadjes genoeg, en mooie baaien en strandjes.
Ga je van de camping rechtsaf dan sta je al na een paar honderd meter midden in het centrum, met z'n talloze boetiekjes, souvenierwinkels, barretjes, eettentjes en terrasjes. Erg gezellig en ook erg toeristisch.
Lagos doet welvarend aan. Als je het centrum verlaat kom je hier en daar wel wat verval tegen maar dat is eerder kenmerkend voor zuidelijke landen dan typisch Portugees. Hier merk je er niets van dat het land financieel aan de grond zit. En de jeugdwerkloosheid schijnt gigantisch te zijn. Ik kan het niet verifiëren maar ik hoor aantallen van 80 procent.
Stom, had ik mooi even aan het meisje kunnen vragen dat ons vanmorgen op dat terras bediende. Ze sprak ons in bijna vlekkeloos Nederlands aan. Bij navraag bleek ze geboren en getogen Portugees te zijn maar een Nederlandse moeder te hebben. Ze kwam regelmatig in Nederland op familiebezoek.
Ik vroeg haar wat volgens haar het beste land was om op te groeien, Nederland of Portugal. Zij vond Portugal, al besefte ze wel bevooroordeeld te zijn. Iedereen kende iedereen, was haar ervaring. En kinderen konden nog onbezorgd buiten spelen; er was altijd wel iemand die op ze lette. En als er een moeder met de kinderen naar het strand ging dan nam ze meteen nog tien andere mee.
Ook het onderwijs vond ze prima. Maar ze voegde er wel aan toe, behalve als je minder goed kon meekomen. Dan was je in Nederland beter af.
Hoe komt het toch dat ze ons Nederlanders er in het buitenland altijd meteen uitpikken. Ook hier worden we in winkels en op terrassen meteen in het Nederlands aangesproken, nog voor we een woord gezegd hebben. Volgende keer gaan we eens in Lederhosen en Dirndl de stad in, kijken wat er dan gebeurt.
Ik heb dat in Italië eens aan een serveerster gevraag die ons ook meteen als Nederlanders herkende. Zij beweerde dat het door onze huidskleur kwam, blank/roodbruin en onze kleur haar, blond. Grijs, zeggen mijn dochters, maar die zijn kleurenblind, de stakkers.
Hoe het ook zij, het was leuk in Lagos. Morgen gaan we verder. Noordwaarts deze keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten