Javea 4

Hoe langer we er verblijven hoe meer leuke kanten we ontdekken van Javea. Vanmiddag maakten we een prachtige fietstocht door het achterland, langs smalle weggetjes midden tussen de sinaasappelboomgaarden door en langs vrolijk bloeiende amandelbomen. En dan te bedenken dat het thuisfront zo veel regen en wind heeft te verduren. Voor ons is dat moeilijk voor te stellen omdat het weer hier werkelijk schitterend is. Strak blauwe luchten, en ik denk dat het op het warmst van de dag wel tegen de 24 graden liep. Het was warm op de fiets, zelfs in t-shirt, en zeker op die bakfiets waarop ik mij tegen de heuvels op worstel.

Wij stonden vandaag nog op de camping maar er is in Javea ook een gedoogplaats waar vandaag minstens 10 campers stonden, en gisteren waren het er nog meer. De plaats staat vermeld op campercontact.nl en staat ook in de daarvan afgeleide gidsen. Heel gunstig gelegen op nog geen 200 meter van het strand en de boulevard met zijn vele terrasjes en eetgelegenheden.

Maar morgen moeten we echt weg. We worden verwacht in Santa Pola bij Mieke en Sjaak. Mieke is een oud collega horecajournalist. Samen met Sjaak heeft zij nu een strandbar/restaurant in Santa Pola, Los Hollandeses. Met een heerlijk terras, meestal uit de wind, op het strand. En Sjaak kan een geweldig potje koken.

Javea 3

Naranjal is een niet al te grote, rustige camping. Heel saai eigenlijk. Maar van mij moet je geen positieve kwalificaties over campings verwachten want ik heb het daar niet zo op. Hekken, omslachtige incheckprocedures, honden aan de lijn, hutje mutje op elkaar (vooral in Spanje), geen uitzicht behalve op de camper of caravan van de buren... En toch zijn er steeds meer camperaars die uitsluitend op campings overnachten, voornamelijk omdat ze menen dat overnachten op camperplaatsen en vrije- of gedoogplaatsen niet veilig is.
Is dat zo?
Ik denk dat het wel meevalt. Als je goed uit je doppen kijkt en je verstand gebruikt kan je op tal van plaatsen buiten campings prima overnachten. Er zijn een paar plekken waar je beslist NIET moet gaan staan. De belangrijkste daarvan is een parkeerplaats langs de snelweg. Ik hoor ook de verhalen over overvallen en inbraken - meestal uit de tweede hand en zelden van iemand die het zelf heeft meegemaakt. Als ik dan vraag waar precies, dan is niet zelden het antwoord: op een grote verlichte parkeerplaats langs de snelweg, "en we waren nog wel midden tussen de vrachtwagens gaan staan".
En dat is nu precies de plek waar je niet moet gaan staan. Als er ergens gespuis rondloopt dan is het daar. En zo is het met elke parkeerplaats langs doorgaande routes.
Waar sta je dan wel veilig?
Op plekken waar geen gespuis rondloopt.
Zoals?
Langs een donker paadje midden in het bos. Dat lijkt griezelig maar gegarandeerd dat daar niemand op zoek is naar iets dat de moeite van het overvallen waard is. Wat moet een  dief in het bos? Een boom stelen?
Als je op die manier denkt en je overnachtingsplek uitkiest is de kans dat je iets overkomt buitengewoon klein.

Geef mij maar een vrije plek met uitzicht op een mooi meer, of op de zee, of langs een rivier, of in een natuurgebied, of midden in een mooi dorp, of naast de kerk. Voor mij is dat pas camperen.

Maar voorlopig staan we nu even rustig op de camping. Niet omdat het veilig is maar omdat het veilig voelt. Achter hekken en slagbomen en hutje mutje op elkaar. Wie dat gevoel van veiligheid prefereert boven het gevoel van vrijheid, en misschien wel een beetje spanning, moet op de camping gaan staan en mij lekker laten kletsen.

Javea 2

Het is laat, maar toch nog maar even. Een dag zonder blog voelt als spijbelen.

De camping in Javea, gelegen tussen de sinaasappelboomgaarden, is sinds we daar vorig jaar oude schoolvrienden tegen het lijf liepen een plek geworden waar we weer heen moesten. Fer en Alie, ooit fervente camperaars, hebben zich tot de caravan bekeerd en staan hier nu iedere winter een paar maanden. En als we dan toch in de buurt zijn, is het leuk om elkaar hier weer te ontmoeten. Morgen blijven we hier ook nog, en misschien overmorgen ook nog wel. Maar vrijdag moeten we in elk geval weg. Santa Pola roept. Een volgende jaarlijkse ontmoeting.

Javea

Gelukkig ging de wind vanmiddag eindelijk liggen. Het waait in deze tijd van het jaar altijd wel hier aan de kust, maar dit jaar is het wel heel erg. De wind komt vanuit het land (het westen) en is altijd ijskoud. Wel logisch eigenlijk want op de bergen ligt veelal nog sneeuw en die koude lucht dondert dan met een vaartje naar beneden, de Middellandse Zee in. Ik ben geen weerkundige maar zo zal het wel ongeveer gaan.

We staan op camping El Naranjal in Javea. Een ACSI camping. En aangezien we dankzij de NKC een ACSI kortingskaart hebben staan we hier lekker betaalbaar, 16 Euro per nacht.

Morgen meer over de voor- en nadelen van het verblijf op een camping. Iedereen zit nu toch tv te kijken. Beatrix steelt vanavond de show.

Valencia 3

Mijn fiets is gestolen. Gisteren, in Valencia. Ik was niet van plan het in dit blog te vermelden, maar bij nader inzien lijkt het toch wel zinvol. Als waarschuwing, en misschien lucht het op. Want ik ben zo verschrikkelijk kwaad.

We zochten een plekje om even te kunnen zitten en wat te eten en te drinken. Ik had mijn fiets al van het slot gedaan om te gaan, toen bleek dat er vlak naast ons een bankje was, op nog geen tien meter afstand. Niet de moeite om de fiets weer op slot te zetten, vond ik. Een doodrustig hoekje waar geen mens langs kwam. Het stuk ongeluk moet op de loer gelegen hebben, dat kan niet anders. In een oogwenk is het gebeurd. Fiets weg. Nog geen tien meter bij ons vandaan. We hebben niets gezien en niets gehoord.

En daarom ben ik nu nog, anderhalve dag later, witheet van woede. Die fiets was belangrijk voor me. Drie maanden oud, super licht gewicht, samengesteld speciaal op mijn omstandigheden. Fietsen is de enige manier om mij nog een beetje comfortabel te kunnen verplaatsen, en dan moet die fiets ook nog aan een aantal eisen voldoen. Lopen is een ramp. Al na minder dan vijfhonderd meter meent mijn periformis eens lekker op mijn isschiaszenuw te moeten gaan drukken. Heel fijn.

Ik ben de vrijgevigheid zelve. Iedere straatmuzikant en iedere jongen die bij de supermarkt aanbiedt om mijn boodschappenkarretje terug te brengen, of mij een vrij plekje wijst op de overvolle parkeerplaats, kan van mij een eurootje of deel daarvan krijgen. Maar als mij nu een onnuttig uitziend persoon voor de voeten komt, schop ik hem plaatsvervangend helemaal lek. Grote woorden, en zo steek ik niet in elkaar, dat weet ik wel, maar zo voelt het. Het mag duidelijk zijn, mijn vertrouwen in de mensheid is voorlopig goed naar de ratsmodee.

Inmiddels heb ik een andere fiets, gekocht bij de Carrefour. Een draak van een ding, maar ik moet wat. Wie hem na onze reis wil hebben kan hem gratis af komen halen, en anders gaat ie op Marktplaats.

Valencia 2

De temperatuur was goed vandaag, maar de wind kwam helaas in volle hevigheid terug. Desondanks zijn we er tegenop getorst naar Valencia. Vandaar een mager blogje. De piepe is leuge, zeggen ze bij ons in de Achterhoek. Foto's van de bijzondere architectuur die je in Valencia vindt moeten vandaag het verhaal maar vertellen.

Valencia

Ruim 2000 km hebben we er nu op zitten sinds we van huis vertrokken.
Op weg naar Valencia begint altijd de victorie. Sinaasappels, olijfgaarden, bloeiende amandelboompjes, allemaal tekenen van een milder klimaat.

De storm is over en de zon prikte er lekker in vandaag. Het was zweten achter het glas in de camper. Heerlijk is dat weer, rijden met het raam open. Dat zijn de dingen waar ik altijd van droom voor we aan de reis beginnen: met het raampje open rijden en in je t-shirt buiten zitten. Het kon allebei.

We staan in El Saler, een voorstadje van Valencia. Maar zeven kilometer fietsen en we zitten midden in het centrum van die prachtige stad. De camperplaats is prima. Een tientje per nacht en alle voorzieningen zijn aanwezig, behalve stroom, maar dat hebben we niet nodig zo lang de zon schijnt. Zonnecollectoren zijn een prachtige uitvinding.

Er is hier een paar kilometer vandaan overigens ook een gedoogplaats waar je gratis kunt staan, met uitzicht op zee. En midden in Valencia is een mixparking met een afgeschermd deel voor campers. Een beetje prijzig, 25 Euro per nacht, maar dat is wel inclusief alle voorzieningen, ook stroom, en op loopafstand van het centrum. We hebben er in de afgelopen jaren een paar keer met plezier gestaan.
Alle genoemde camperplaatsen zijn te vinden in de de gidsen van de NKC (gratis bij het lidmaatschap).

Morgen gaan we op de fiets naar Valencia. Er ligt nog een hele pluk geocaches die nodig gevonden moeten worden. En er gaat niets boven een cappuccino op een zonnig terras in Valencia. Ook iets waar ik altijd van droom. Ik droom me wat af. Maar als je geen dromen meer hebt...

Tortosa 2

In onze gidsjes van Spanje staat niets over Tortosa. We zijn dus zelf maar op onderzoek uit gegaan. Zoals bij de meeste van onze volgers bekend laten wij ons bij het verkennen van een stad niet leiden door gidsen en bezienswaardigheden maar door geocaches. Bij de bezienswaardigheden komen we dan meestal vanzelf wel, maar we komen ook op plekken die niet in de gidsen staan en toch een bezoek waard zijn.

We zijn niet echt onder de indruk geraakt van Tortosa. Maar dat kwam ook door het opnieuw koude en stormachtige weer. Dan lijkt elke stad somber en kil.
Het interessantste is het oude en hoog gelegen deel van de stad. Aan forten en burchten geen gebrek. We bezochten er minstens vier, waar je vaak langs steile doodvaltrappetjes gezellig je leven kon wagen. Ik blijf dan meestal beneden om te fotograferen, dat moet ook gebeuren. Fotogenieke plekjes en doorkijkjes genoeg. Best mogelijk dat we hier een volgende reis nog eens terugkomen, als het weer wat aangenamer is. Wij houden het na vandaag voor gezien. Valencia lokt, met zijn naar verwachting 21 graden zaterdag.

Overigens, camperaars die hier ooit komen, ga bij regen niet onder de brug staan. Het geluid van regen op het dak van de camper is best rustgevend - van mij mogen ze er een cd'tje van uitbrengen - maar druipende bomen, viaducten, bruggen en watvoor druipers er nog meer mogen zijn, kosten je geheid je nachtrust. Vanavond vroeg naar bed.
Oh nee, de cavia's willen kaarten.

Tortosa

Het stormt, en niet zo'n klein beetje ook. We konden de camper nauwelijks op de weg houden. Zo'n harde wind hebben we nooit eerder meegemaakt in de camper, althans niet rijdend. Wat ging dat ding te keer. Niet leuk meer. Met verkrampte handen en armen kwamen we hier aan.

Maar nu is het leed geleden. De camper schudt zo nu en dan nog een beetje, maar dat is niet erg als je lekker warm binnen zit. We staan in Tortosa, op een reguliere camperplaats. Spiksplinternieuw als je 't mij vraagt, het asphalt is bijna nog warm. Het zou volgens de gids een betaalde camperplaats zijn, maar de betaalautomaat is al gesloopt, en daarmee functioneert de sani voorziening (drinkwater innemen) ook niet. Doodzonde als een gemeente de moeite neemt om zo'n voorziening aan te leggen. Het is weliswaar een kale weinig aantrekkelijke plek, zo vlak onder de brug over de Ebre, maar het is wel dicht bij het centrum van de stad.

Ruim 250 km hebben we gereden vandaag. Bijna tot Barcelona langs de kust over de N11 en daarna voornamelijk over de snelweg. Het mooiste is eigenlijk als je deze reis maakt om steeds zo veel mogelijk de kustweg aan te houden. Dat schiet bepaald niet op, maar je doet geen Rondje Iberisch Schiereiland om zo snel mogelijk thuis te zijn. Wij maken de reis nu voor de vijfde keer dus de kust hebben we nu wel gezien. Iets van het binnenland zien is dan ook wel leuk.

Barcelona hebben we laten liggen. Een bezoek aan die stad staat nog altijd op ons wensenlijstje maar we hebben er nooit een behoorlijke overnachtingsplaats kunnen ontdekken. Natuurlijk zou je wat verder van de stad kunnen gaan staan en dan met de trein naar Barcelona, maar ik ben wegens wat fysieke beperkingen afhankelijk van de fiets. Mijn actieradius te voet is momenteel slechts 500 meter. Wie weet lukt het volgend jaar.

Morgen blijven we hier in Tortosa. We willen die voor ons nieuwe stad wel even zien. Daarna gaan we als een speer naar Valencia. Het wordt daar zaterdag 20 graden zeggen de weersvoorspellingen. En daar willen we bij zijn. Bovendien is er op fietsafstand van de stad een nieuwe camperplaats waar we erg benieuwd naar zijn.

Santa Susanna 2

Het campingrestaurant achter ons straalt zijn licht aanlokkelijk naar buiten. Maar wij hebben ons eigen potje al gekookt en verorberd.

De zon scheen weliswaar maar het was stormachtig en koud. Toch hebben we lekker gecacht vandaag. Geen spat verdiend maar daar gaat het bij dit spelletje ook niet om. Geocaching. We vermaken ons al jaren geweldig met dat spel. Wie nog niet weet wat het is moet zijn licht maar opsteken op geocaching.nl. Ik heb het hier al eerder uitgelegd dus daar begin ik niet meer aan.

Nadat we boodschappen hadden gedaan en ons hadden verbaasd over de grijstinten die ons zelfs in de supermarkt met pallets vol tegemoet straalden, zijn we er op de fiets op uit gegaan. Je kunt hier geweldig fietsen langs de zee. Het fietspad loopt in feite voor de camper langs over de camping. Calella, een flinke stad, ligt hier op zo'n 6 km vandaan. Daar dronken we onze cappuccino, bibberend van de kou op een terras.

Morgen gaan we weer. Alleen weten we nog niet waarheen. Zo dik zijn de camperplaatsen nu eenmaal niet gezaaid in Spanje. In de diverse gidsen staan er genoeg, maar die informatie is helaas niet altijd even betrouwbaar en actueel. Er is een schreeuwende behoefte aan een goede mobiele 'app' op tablet en/of smartphone waarop je actuele en recente informatie kwijt kunt en kunt lezen over camperplaatsen. Naar verluidt wordt daar bij de NKC aan gewerkt, dus volgend jaar hopen we toch zeker van dat instrument gebruik te kunnen maken. Komop jongens, trek er eens aan. En het hoeft niet voor niks, van mij mogen jullie de prijs van het lidmaatschap met 5 Euro verhogen. Ik vind het toch al te gek wat we allemaal krijgen voor dat geld. En dan zijn er nog zotten die klagen dat het lidmaatschap van de NKC zo duur is...

Santa Susanna

Om precies 12.00 uur was de caviamobiel vanmorgen klaar en konden we de reis voortzetten. Het was maar 130 km naar Santa Susanna. Daar staan we nu op camping Bon Repos. Ieder jaar staan we hier wel een of meer dagen om na een lange reis even van de Spaanse zon te genieten.
De camping ligt pal aan zee en is zeer geliefd bij camperaars. Draadloos internet, verwarmd sanitair, drinkwater en stroom naast de camper zijn allemaal bij de prijs van 18 Euro per nacht inbegrepen.
We staan hier bijna met de wielen in de branding. Heerlijk om weer bij het geluid van de golven in te slapen en wakker te worden.

Morgen blijven we hier. Beetje fietsen, caches zoeken, campers kuisen... Maar daarna gaan we gauw weer verder, want ook al is het heerlijk zonnig, met 1 graad 's nachts en 12 overdag is het nog niet erg warm te noemen. Wij willen meer.

Port Vendres 2

Het stormde vandaag in Port Vendres. Maar laten we het maar niet over het weer hebben.

We zijn vandaag een dagje hier gebleven. Zoals gisteren al gezegd, noodgedwongen. Het voertuig van de cavia's was in België al tegen een opspattend steentje aan gereden. Met als gevolg een barst die allengs uitgroeide tot een volwassen scheur. Carglas blijkt in zo'n geval van wanten te weten. Een telefoontje naar Carglas Nederland was genoeg om dat apparaat in beweging te brengen. Maandag 9.00 uur kunnen we ons in Perpignan melden om een nieuwe ruit in te laten zetten. Vandaar dit dagje rust.

We hebben de dag goed besteed. De eerste drie geocaches van deze reis gescoord. En zoals gebruikelijk brachten die ons weer op ongekend mooie plekjes. Dus veel foto's deze keer. Te veel? Maar ik heb er al zo veel weggegooid, en mooie foto's naar de prullenbak verwijzen doet zo'n pijn, dus, bekijk het maar.

Als we morgen klaar zijn in Perpignan reizen we door richting Barcelona, naar een camping in Santa Susanna. En als we eenmaal door de Pyreneeën zijn moet je eens zien wat het weer gaat doen. Oh nee, daar zouden we het niet over hebben. Er wordt al genoeg geleden in Nederland en Portugal.

Port Vendres

Het was Hollands weer toen we vanmorgen uit Saint Flour vertrokken. Regen, mist, bar en boos was het. Toch is het altijd een mooie tocht over 'La Meridienne', de snelweg naar de Middellandse Zee. Grote stukken hoog door de bergen, zo'n 1000 meter, met prachtige vergezichten (als de mist even optrok). Toen het indrukwekkende viaduct van Milau (hoogste van Europa, foto 2) opdook was het net even helder. Hoe dichter we de Middellandse Zee naderden hoe beter het weer werd. De kachel in de camper kon zelfs uit en even reden we in de zon met het raampje open. Toen in de verte Port Vendres opdook (foto 3) was het inmiddels 15 graden. En dat is waar we die vier dagen voor gereden hebben.

Port Vendres heeft een mooie camperplaats, met service, maar geen stroom. De kosten voor een overnachting bedragen in het voorseizoen 5,50 Euro. Morgen blijven we hier. Noodgedwongen, maar daarover morgen meer. Een dagje bijkomen en lekker uitslapen kan helemaal geen kwaad.